نوای فارس - لی لا رضایی: پدرام امینی ابیانه به عنوان کاندیدای شکستن سه رکورد گینس ، در زمینه سرعت و زمان نوازندگی پیوسته به مدت 20 ساعت متوالی و همچنین در دو رشته نیم ساعته سرعتی و نواختن 44 نت در دوضرب پا برای ثبت رکورد خود درکتاب گینس که به او پیشنهاد شده است، با مشکلاتی مواجه شده است.
این نوازنده که خود تجربه آهنگسازی و خوانندگی را نیز درکارنامه هنری اش دارد، تاکنون کتابهای «آموزش جامع گیتارفلامنکو»،«300 نکته که خواننده ها باید بدانند» و «خودآموزگیتار پاپ» را تالیف کرده است. وی همچنین آلبوم‌های «آتش» یک تا سه را منتشر کرده است.
با وی درخصوص مشکلاتی که در زمینه ثبت رکورد خود در کتاب گینس و کسب رتبه جهانی دارد، گفت و گو کرده ایم:
*چرا تاکنون موفق به ثبت رکورد خود در کتاب گینس نشده اید؟
ما ریشه درخاک ایران داریم. آرزوی قلبی من این است که بتوانم درکشور خودم این رکورد را ثبت کنم، به خصوص که گیتار یک ساز ایرانی است. اما شرط اول گینس، پخش زنده از شبکه های تلویزیونی وماهواره ای است که هم اکنون در ایران چنین چیزی امکان پذیر نیست. گویا جدیدا شبکه جام جم اقدام به نمایش دادن ساز از این شبکه کرده است که از این طریق شاید مشکل کنونی من در زمینه ثبت رکورد گینس حل شود.
*اینکه مدعی هستید گیتار یک ساز ایرانی است، آیا در این زمینه موزیسین های دنیا و صاحبنظران به اتفاق نظر رسیده اند یا صرفا به دلیل عرق ملی چنین حرفی می زنید؟
بعداز فتح جنوب اسپانیا توسط مسلمانان، به فرماندهی طارق ابن زیاد ، مردم آن حیطه و سرزمین تحت تاثیر فرهنگ و هنر ایرانیان قرار گرفتند، زیرا هر چیرگی نظامی ، توام با چیرگی فرهنگی نیز است. کولی های جنوب اسپانیا به ساز عود ایرانی علاقه مند شدند ولی طول دسته این ساز را افزایش دادند و آن لوت نامیدند و هنوز هم در بالای قطعات باخ و قدما پرلود دیده می شود. در گذر زمان به دلیل اینکه صداهای ربع پرده را استفاده نمی کردند، لوت را پرده گذاری کردند به دلیل اینکه دیگر نیازی به اجرای ربع پرده که ازشاخصه های موسیقی شرقی است نداشتند و به تدریج این ساز به شکل امروزی درآمد. اما از آنجایی که آنها ملتی بسته ، متعصب و سنت پیشه نیستند، هنوز هم در ساخت گیتار ، ساختار شکنی و نوگرایی ادامه دارد. همین امر موجب شده است تا ما با گوناگونی بسیار وسیعی در رنگ و فیزیک صدا مواجهیم. این سازهای قدیمی امروزه کمتر مورد اقبال قرار می گیرند، اما من گیتار دودسته، ده سیم، فرتلس و ..و را می نوازم.
*چه اصراری به نواختن این سازها توسط شما هست؟
گیتاریست ها وقتی به یک پختگی هنری می رسند به سازای دیگری همچون عودایرانی، گیتار الکتریک یا باغلاما و یا بوزوکی روی می آورند. اما من دلم می خواست همیشه گیتار در دست داشته باشم و نوازنده این ساز باشم. لذا تصمیم گرفتم گیتار ده سیم که دواکتاو بیشتر دارد ،گیتار دودسته و گیتار فرتلس که قابیلت نواختن ربع پرده را دارد ، انتخاب کنم.
*برگردیم به سوال قبل تر. چطور شد که کاندیداری ثبت رکورد در گینس شدید؟
10 سال پیش، درآلبوم «آتش 2»، با همراهی ناصررحیمی ، نوازنده فلوت؛آهنگ «پرواز زنبور عسل» اثر کورساکوف را اجرا کرده بودم. بعداز آن در اجراهای زنده من ، یکی از تهیه کنندگان صدا و سیما به نام صادق عزیز جهان، با شناختی که از ما داشت، فیلم اجرای ما را برای گینس فرستاد و مدیر برنامه های من برای ثبت رکورد جهانی گینس شد. آنها بعداز بازبینی فیلم های اجرا، موافقت کردند که به ایران داور اعزام کنند تا نوازندگی من را داوری کند و رکورد من به ثبت برسد. اما به دلیل مشکلات صدا و سیما که در بالا ذکر شد و همچنین رکود اقتصادی تهیه کنندگان مالی؛ فعلا این امکان مقدور نشده است . اگر قرار بر ثبت این رکورد باشد، مجبورم شخصا اقدام کنم و از ایران بروم و دربیرون از ایران آن را ثبت کنم. ولی دلم می خواهد این اتفاق در داخل کشورم اتفاق بیفتد.
*پس فعلا منتظر ثبت این دکورد نباشیم؟
اگر احساس افول در انگشتها و نوازندگی ام بکنم، مهاجرت می کنم و این رکورد را ثبت می کنم ولی فعلا به دلیل تمرین زیاد و ورزش، هرروز نسبت به روز قبل احساس بهتری دارم.
*فکر می کنید شرایط فراهم بشود تا این اتفاق در ایران بیفتد؟
همه ایرانیان این روزها به آینده خوشبین هستند. مسلما در صورت گریز از این تحریمها و رشد اقتصادی و بازتر شدن فضای فرهنگی، آینده روشنی را پیش رو داریم.
*آخرین کنسرت شما در سال 93 برگزار شد درحالی که با توجه به توانمندی های شما در امر نوازندگی، توقع برگزاری کنسرت های بیشتری می رود. چراکم کنسرت می دهید؟
بله همانطور که اشاره کردید، آخرین کنسرت من کنسرتی تلفیقی بامشارکت استاد کیوان ساکت بود که برای خیریه محک اجرا شد. اما اینکه چرا کم کنسرت برگزار می کنم، به این دلیل است که با بی مهری و غرض ورزی مسولان رده پایین ارشاد مثل سیمون آیوازیان مواجه هستم. حتی مجوز آخرین آلبوم من را خود دکتر پیروز ارجمند امضا و تایید کرد وگرنه امثال این آقایان ، به جز سنگ اندازی و مانع افکنی بر سر راه ما و موسیقی کاری نکرده اند . جالب است که این دوستان فاقد هرگونه آلبوم ، اثر تصویری، صوتی و ... هستند، آن وقت به خود اجازه می دهند آثار ما را داوری کنند . حتی به من عضویت در کانون هنرمندان و یا مجوزتاسیس آموزشگاه موسیقی داده نشد. در صورتی که از سال 1371 مجوز کنسرت داشتم و دارای دو مدرک کارشناسی و سابقه ساخت صدها قطعه ، آلبوم هایی مثل مادر، سگ کشی، بزرگراه گمشده(پلاک 22)، به یادکربلا، یادبارون و صدها سانس کنسرت را درکارنامه خود دارم.
*جایگاه این سبک از نوازندگی گیتار فلامکنو در ایران کجاست؟
مسلما گیتار فلامنکو به دلیل غرابت فرهنگی با ایرانیان و خاستگاه دستگاههای موسیقی فلامنکو که همان دستگاههای موسیقی ایرانی است، به علاوه موسیقی اروپایی ، شمال آفریقا، عربی و هندی ، پرطرفدارتین سبک گیتار است که از آمار فروش کتابهای آموزشی فلامنکو و فروش بالای گیتارهای فلامنکو، می توان به این مهم پی برد. خودمن نیز موسیقی را با گیتار فلامنکو آغاز کردم و سبک رامون واسکوئز که شبیه سبک جیپسی کینگ نواخت و سپس سبک خوان مارتین و پاکوپنیا و گیتار کلاسیک را نزد علیرضا تفقدی و آهنگسازی و هارمونی پاپ را نزد زنده یاد مجتبی میرزاده فرا گرفتم. ولی بعدها به این نتیجه رسیدم که شبیه یک استاد اسپانیایی نواختن لازم است ولی کافی نیست . این کار فقط یک کپی کاری و کپی سازی است که خود آنها بسیار بهتر از ما انجامش داده اند. اگر من آهنگهای پاکودلوسیا و ... را اجرا ، ضبط و آلبوم کنم، بی دلیل است. چرا که نسخه اصلی آنها با کیفیت بسیار بالاتر وجود دارد؛ لذا به موسیقی تلفیقی و آهنگسازی روی آوردم.
بتهوون می گوید :درهنر هم مثل زندگی، هدف آزادی است.
لذا من از استاد پاکوپنیا اجازه گرفته ام که بدون هیچ گونه تعصبی تکنیک واجراهای آزاد داشته باشم.
از آن به بعد هرطور که دلم می خواهد گیتار می زنم و آزادی را در موسیقی لمس می کنم و لذت می برم.
*یعنی مدعی یک سبک جدید در نوازندگی گیتار هستید؟
مدعی سبک جدید نیستم اما مثلا چهارمضراب درویش خان را اجرا کرده ام که در رادیو هر روز پخش می شود و مجری رادیو به اشتباه معرفی می کند که به ساز سه تار نواخته شده است. این اشتباه برای من شیرین است که این قدر صدای سه تار را با گیتار به خوبی نواخته ام که مجری رادیو درمعرفی آن دچار اشتباه می شود. من سبک جدیدی را اختراع نکرده ام ولی چون اجراهای آزادانه دارم، لهجه گیتار من را مخاطبانم می شناسند و تشخیص می دهند.
برق را ادیسون اختراع کرد و لازم نیست کس دیگری هم زحمت اختراع مجدد آن را بکشد . حافظ غ زل را تمام کرد و بتهوون سمفونی را ! تلاش برای کپی کاری قطعات به عنوان یک اثر جدید مثل تلاش برای اختراع مجدد برق است. یعنی کاری بیهوده و دوباره کاری و به نوعی آب درهاون کوبیدن است.
*مگر این اتفاق افتاده است؟
استادان گیتار به دودسته تقسیم می شوند. یک دسته بدون شناسنامه که خوب از موسیقی حرف می زنند ولی به نظر من درمورد موسیقی یا نقاشی نباید حرف زد. نقاشی را می کشند و موسیقی را اجرا می کنند.
دسته دوم دارای شناسنامه کاری هستند، خاک سن خورده اند مثل همدوره ای هایم برادران خواجه نوری، بابک امینی و ... این دسته کارهای خود را می ساختند و همانها را شخصا اجرا می کردند. یک دسته مثل بهرام آقاخان که کارهای پاکودلوسیا را باتمپوی پایین ترو کثیف اجرا کردند و راه به جایی نبردند . زیرا برق را دوباره اختراع نمی کنند.
من ساختار شکنان و نوآوران رادوست دارم و هرکسی آزاد است تا هر سلیقه ای داشته باشد. ولی پندار من بر این است که اگر ما می خواستیم به سنتها پای بند باشیم، باید هنوز درغار زندگی می کردیم و با اسب به مسافرت می رفتیم.
*رسالت شما به عنوان یک نوازنده هنرمند چیست؟
رسالت هنر مقوله ای است فراموش شده که حتی در دانشگاهها تدریس نمی شود. متاسفانه یک جوان که به باشگاه کاراته می رود در ابتدا می آموزد که برای دعوا و لات بازی آموزش نمی بیند. ولی هدف هنر این روزها فراموش شده است. یک شخص ممکن است نوازنده خوبی باشد ولی هنرمند کسی است که افق دیدی وسیع تر از مردم داشته باشد و سعی درخرافه زدایی ، حمایت از حقوق مظلوم، حیوانات، بانوان داشته باشد ودر واقع دست به خیر باشد. در کارنامه کنسرتهایش، کنسرتهای خیریه وجود داشته باشد. آنجلیناجولی را که مسخره می کنیم، چند کودک را به فرزندی پذیرفته است و حداقل به ظاهر هم که شده کارهای خیرخواهانه می کند و به این واسطه مردم را هم تشویق می کند و فرهنگسازی می شود. ولی درکارنامه هنری برخی ازمدعیان ما فقط سیگاری برلب یا قلیانی در دست به تقلید از چگوارا، یا ادای روشنفکرها را درآوردن، دیده می شود. کاش به جای اینکه به موی دراز فکر کنیم و ادا در بیاوریم و شعار بدهیم و به واسطه میز قدرتی که دراختیارمان گذاشته شده است، جوانان را به راست هدایت کنیم، کمی هم کار خیر می کردیم که رسالت هنرمند محبت است. کاش به جای سریعترین گیتاریست ایران، به من لقب مهربانترین داده می شد.
*این روزها مردم خیلی به مادی گرایی هنری فکر می کنند و این هنر به نوعی هنری تجملاتی است.
افسوس که ما جامعه ای آهن پرست شده ایم و ارزش آدمها را از مدل ماشین، گوشی موبایل و کلا مادیات می سنجیم . راستی چه کسی می داند صد سال پیش گرانترین درشکه را چه کسی سوار می شد ولی کمال الملک را همه می شناسند. صد سال بعد هم پورشه سواران امروز را کسی نمی شناسد ولی هنرمندان واقعی و مردمی درخاطره ها ماندگار خواهند شد.
*ولی با هنر بدون پول نمی توان امرار معاش کرد.
پول هدف هنر و زندگی نیست ولی ما موسیقی را به دوبخش تقسیم می کنیم؛هنرموسیقی و صنعت موسیقی! با هنر رسالت هنر انجام می شود و از صنعت موسیقی به راحتی پول به میزان لازم حاصل می شود، مثل آهنگسازی ، کنسرت، فروش آلبوم در داخل و خارج از کشور، تدریس و ...
لذا یک هنرمند می تواند به هر دو مقوله بپردازد و درگیر روزمرگی نشود.
*این روزمرگی کجای موسیقی را گرفته است؟
وقتی آثاریک شاعر یا یک نقاش یا آهنگساز را مرور می کنیم، بهتر است از موضوعات مختلف سخن به میان آمده باشد. اگر یک آهنگساز یا نوازنده فقط یک سبک را تکرار کند، مثلا در موسیقی ایرانی فقط مونوفونیک در دستگاه شور بزنند و به فکر هارمونی یا ابداعی نباشد، دچار روزمرگی شده است. یعنی مثل یک زندگی می ماند که یک روز را چند سال تکرار کنی. برای رهایی از روزمرگی هنری باید هنرمند تنوع مطالعاتی داشته باشد ، گاهی سبک زندگی خود را عوض کند ، تجربه های مختلف اجتماعی داشته باشد، با اقشار مختلف نشست و برخاست کند و از درجامعه آگاه باشد.
*حرف آخر؟
عشق انگیزه حیات است ، عشق بین انسانها شاید دادو ستد باشد ولی عشق واقعی ، عشق به هنر است ویا عشق خدا به انسان هم واقعی است. عشق واقعی ، عشقی است که پشیمانی نداشته باشد و داد و ستد در آن نشود و یکطرفه باشد.
منبع : روزنامه صبا