نوای فارس-علیرضا برنجی: دو سال از آغاز فعالیت گروه پیکلاویه می گذرد. گروهی که با توجه به انتخاب نوع موسیقی و کلام؛ مسیری متفاوت را در بازار موسیقی در پیش گرفته است.
مهران مختارپور(شاعر و نوازنده گیتار)، مهیار صالحی نیا(نوازنده گیتار)، شایان کریمی (نوازنده کیبورد) و مصطفی بهرمان (نوازنده درام)اعضای این گروه را تشکیل می دهند. این گروه به تازگی تک قطعه جدیدی به نام «Rose» را منتشر کرده است که به همین بهانه بعد از تمرین در یک عصر پاییزی به گفتگو نشستیم.
بزرگترین هدف گروه پیکلاویه در دو سال گذشته چه بوده است و تا چه میزان به این هدف نزدیک شده است؟
مهران مختارپور: بزرگترین هدف ما در کنار اجرای موسیقی ای که دوستش داریم واز آن لذت می بریم به نوعی متفاوت بودن و داشتن اثر انگشت مختص به خودمان است که سعی کرده ایم در کارهایمان در قالب کلی با توجه به کلام، موسیقی و اجرا این تفاوت را ایجاد کنیم . تا به امروز استقبالی که از روند کارمان شده ، بیش از انتظارمان بوده است، بنابراین به اهدافی که برای خودمان در این دو سال تعیین کرده بودیم رسیده ایم.
به طور قطع نیم نگاهی هم به سودآوری و جنبه های مالی کارتان داشته اید، اگر علاقه شخصی را از دلایل تان حذف کنید، این سوال پیش می آید که چرا به سمت موسیقی پاپ نرفتید؟
مهیار صالحی نیا: از نظر ما موسیقی پاپ کنونی، خالی از انسجام و تفکر است. به این معنا که در روند ساخت یک قطعه موسیقی باکلام پاپ یک نفر ترانه را می نویسد، یک نفر ملودی را تنظیم می کند و یک نفر هم تنظیم قطعه را برعهده می گیرد و در نهایت اگر خلاقیت بیشتری وجود داشته باشد ترانه و آهنگ را یک نفر خلق می کند. ما سعی کرده ایم از نظر مالی و درآمد، نگاه مثبتی داشته باشیم و در حد توانمان به قدرتمندتر شدن چرخه مالی موسیقی راک هم کمک کنیم . البته تفکر پشت موسیقی ای که می سازیم برای ما لذت بخش است.
اگر بخواهیم گروه پیکلاویه را در دسته بندی های معمولی موسیقی راک قرار دهیم چطور می شود آن را تعریف کرد؟
مهیار صالحی نیا: در زیر شاخه های موسیقی راک شاخه ای به نام progressive rock داریم که نگاه و موسیقی ما به این شاخه خیلی نزدیک است . علتش هم این است که این شاخه از موسیقی از قالب ها و چهارچوب های معمول خارج می شود و فضایی برای خلق نوآوری به شما می دهد. به طور مثال الزاماً موسیقی ما نباید حتما در زمان سه دقیقه و نیم تمام شود و یا اینکه شما الزامی به رعایت کردن ترجیع بند یا شکل و قالب کلی ترانه تان ندارید و موسیقی تا جایی که حرفی برای گفتن دارد شما را به همراه خود می برد.
چقدر روی نسل جدید به عنوان مخاطب موسیقی و کلامتان حساب کرده اید؟
مهیار صالحی نیا، شایان کریمی: این تصور اشتباهی است که مخاطبان موسیقی راک تعداد کمی هستند. به عنوان مثال خود من که کوچکترین عضو گروه هستم از سیزده سالگی موسیقی راک گوش می کردم. البته مخاطب هم نیاز به خوراک خوب دارد و به طور قطع اگر ما موسیقی خوب تولید کنیم مخاطب هم ذوق بیشتری در پیگیری نشان می دهد.
مزیتی که مخاطبان موسیقی راک نسبت به مخاطبان موسیقی پاپ دارند این است که بر سر عهد و علاقه خود می مانند و تا انتها مخاطب شما باقی خواهند ماند هرچند تعدادشان کم باشد. اما مخاطبان پیگیر و حرفه ای شما هستند چون مخاطب موسیقی راک تمام تمرکز خود را روی موسیقی می گذارد و برعکس موسیقی پاپ درگیر حواشی، نوع لباس پوشیدن، مدل موی سوپراستار و خواننده مورد علاقه اش نمی شود.
دلیل انتخاب زبان انگلیسی تنها ایجاد تفاوت بوده یا هدف دیگری از انتخاب این زبان داشته اید؟
مهران مختارپور: چند دلیل دارد، اول اینکه من به عنوان کسی که شعرها را می نویسد از نوجوانی درگیر زبان انگلیسی و فرانسه بوده ام و جدا از تحصیلاتم که زبان و ادبیات انگلیسی است بیشتر از اینکه با زبان مادری ام ارتباط برقرار کنم ، به سراغ این زبان رفته ام و چندین داستان به زبان انگلیسی نوشته و منتشر کرده ام و به خوبی با قواعد و چهارچوب های شعر و ترانه در ادبیات انگلیسی آشنا هستم.
دلیل دیگر اینکه خواستگاه و زبان اصلی موسیقی راک انگلیسی است و ما جدا از مخاطب ایرانی به جذب مخاطبان جهانی نیز فکر کرده ایم. در نهایت این علاقه و امتیازی بوده که داشته ایم و سعی کرده ایم از آن استفاده کنیم.
مهران مختارپور بیشتر نوازنده است یا شاعر؟
قرار گرفتن من در مسیر موسیقی و نوازندگی یک اتفاق بوده است که خیلی نقشی در آن نداشته ام. اولین و بیشترین دغدغه من شعر و ادبیات انگلیسی بوده است و معمولا عمق کلام و پیچیدگی زبانی در تمامی نوشته های من به چشم می خورد . همیشه تفکر را چه در شعر و چه در موسیقی اولین اصل برای خودم قرار داده ام.
به تازگی تک قطعه ای به نام «Rose» از شما منتشر شده است، کمی در این مورد صحبت کنیم.
مهران مختارپور: «Rose» عاشقانه ای فلسفی است که از جدایی روایت می کند. شعر از نظر معنایی دارای سه لایه است. لایه اول رفتنی است که به مرگ منتهی می شود، لایه دوم مرگی که به لبخند و آغاز منتهی می شود و لایه سوم که آن را به عهده مخاطبان می گذاریم که با خوانش شعر از انتها به ابتدا می توانند آن را کشف کنند.
توضیحی که درمورد شعر انگلیسی لازم است بدهم این است که شعر انگلیسی هم از چارچوب ها و قواعد دستوری زبانشان پیروی می کند، از جمله وجود قافیه چه به شکل قافیه کلمه یا قوافی ای که با تکیه بر آهنگ و موسیقی کلام ایجاد می شود، در کل چهار نوع قافیه در زبان انگلیسی وجود دارد و در ازای وزن ،آهنگ درونی شعر وجود دارد. البته شناخت و تسلط به شعر و داستان به زبان انگلیسی خود شاخه جداگانه ای است و تنها با تحصیل در رشته زبان و ادبیات انگلیسی فرد توانایی نوشتن شعر و داستان را به این زبان پیدا نمی کند.
اما در مورد موسیقی به طور کلی ما تمام قطعات را به صورت گروهی می سازیم و به این صورت نیست که یک نفر ملودی را بسازد، یک نفر تنظیم کند، ایده ها در کار شکل می گیرد و با نظر همه کار پیش می رود . نکته ای که درمورد موسیقی «Rose» وجود دارد سلوی گیتار پایان این قطعه است که ما بر این باور هستیم که یکی از بهترین اجراهایمان را داشته ایم و مهیار در این قطعه بسیار عالی ساز زده است.
این تک نوازی گیتار «سلو» کاملا روایتگر داستانی است که در شعر وجود دارد و صرفا یکسری نت نیست که کنار هم چیده شده باشند و در جهت تکمیل حس و حال و اندیشه ای که در شعر وجود داشته شکل گرفته است.
در پایان برای کسانی که گروه پیکلاویه را دنبال می کنند از برنامه های آینده تان بگویید.
تا پایان سال چند اجرای زنده خواهیم داشت که زمان و نحوه تهیه بلیط را اطلاع رسانی خواهیم کرد. همزمان مشغول ضبط قطعات آلبوم و اخذ مجوزهای لازم از وزارت ارشاد هستیم همراه با یک نماهنگ که در آینده اطلاعات بیشتری راجع به آن منتشر خواهد شد.
همچنین دوست داریم تشکر کنیم از مهدی میرزاباقریان و موسسه آوای سوته دلان که ما را در اجراهایمان و اخد مجوزها همراهی می کنند.
برای دیدن سایز اصلی روی عکس ها کلیک کنید