نوای فارس-مهرنوش قضاوتی: ساعت 21 و 30 دقیقه 27 آذر ماه تالار وحدت میزبان کنسرت همای و گروه پرواز بود.
صحنه تاریک با نور شمع هایی که زیر پایه بوم هایی بودند، روشن شده بود. چهار بوم روی صحنه قرار داشت که دوتا از آن ها سفید بود و روی دو بوم دیگر اشعاری با خط خوش نوشته شده بود. گلدان هایی از گل های رز نیز روی صحنه دیده می شد. چند تن از حاضران هم در حین انتظار شروع برنامه از صحنه عکس می گرفتند. گروه با در دست داشتن گل های رز زردی وارد صحنه شدند و در جواب تشویق جمعیت تعظیمی کردند. سپس شاخه گل ها را به سمت جمعیت انداختند. دو هنرمند خطاط که همراه با گروه وارد شده بودند، در پشت گروه مشغول نوشتن اشعار روی دو بوم سفید شدند.
پس از کوک کردن ساز ها، همای گفت: خیلی خوشحال هستیم که امشب برای شما می نوازیم و می خوانیم. لازم است یادآوری کنم نوع نگاه، موسیقی و سبک گروه پرواز، همایی است اما کار ها عارفانه تر و متفاوت تر است. توقعی که از مستان دارید از پرواز نداشته باشید.
همای و گروه پرواز با قطعه ای از سروده های همای شروع کردند. «خدا در روستای ماست» با همنوایی نی و سه تار طنین انداز شد. این قطعه حال عارفانه کنسرت امشب را در همان ابتدا بر فضا حاکم نمود. «خدا را می شناسم» پیوسته پس از قطعه اول نواخته شد و در میانه با صدای غالب دف وارد نقطه اوج خود شد. «خدا را می شناسم» هم صدایی اعضای گروه را با خواننده داشت و در انتها نوای زمزمه وار خدا را می شناسم... خدا را می شناسم... در وحدت شنیده شد. تشویق ممتد جمعیت پس از این قطعه نشان از رضایت شان از اجرا داشت.
آرشه میثم مروستی روی سیم های ویولن کشیده شد و صدای زیبای ویولن سرآغاز « آب طلب نکرده» سروده ای از فاضل نظری بود. «مست مستم» با موسیقی متفاوتی نسبت به قطعه قبلی نواخته شد. در اواسط قطعه، در قسمت آهسته هم صدایی دیگر اعضا به گوش می‌رسید که شعر را تکرار می کردند. تکرار زمزمه وار شعر هر قطعه توسط جمعیت، در انتهای آن از نکات جالب توجه این اجرا بود که نشان از تاثیر گذاری اشعار و علاقه مخاطبان داشت.
در میان نواخته شدن قطعات مختلف دو هنرمند خطاط پس از این که تابلویی را کامل می کردند آن را روی بوم دیگری می گذاشتند و سراغ نوشتن شعر دیگری می رفتند.
«خوار و بار» و «معجزه می»٬ ... از دیگر قطعات قسمت اول کنسرت بودند.
پس از سوال همای درباره آنتراک، حاضران خواستند کنسرت بی آنتراک برگزار شود. گروه هم بی فاصله از قسمت نخست سراغ قسمت دوم برنامه رفت.
«خبر به دور ترین» شعری از شاعره ای به نام نجمه زارع است که سرنوشت غم انگیزی دارد. متاسفانه پس از بیهوشی زیر تیغ جراحی به هوش نمی آیند. ما این کنسرت را به ایشان تقدیم می کنیم. او این شعر را برای معشوقه ای که رفته، سروده است. همای پس از این جملات سراغ قطعه «خبر به دورترین» که عنوان این کنسرت هم بود، رفت. «نگار ختنی» قطعه بعدی بود. این قطعه را همای در استقبال حضرت مولانا سروده است.
در «سرکش»، همراهی بی نظیری بین همای و گروه پرواز رقم خورد. پایان ملودی این قطعه با دست زدن های منظم جمعیت همراه گشت و به قطعه بعدی پیوند خورد. «بی من مخور شراب» آخرین قطعه ای بود که پر از شور عرفانی نواخته شد و مانند دیگر قطعات وحدت با همای و پرواز هم نوا گشت.
«پر کن پیاله را»٬ «از ره به در شدم»٬ «پیرخرد»٬ «دل دیوانه من» دیگر قطعات دل نشین امشب بودند که شور و حال خوبی را به حاضران بخشیدند.
در این اجرا پاشا هنجنی (نی)٬ میثم مروستی(ویولا)٬ محمود نوذری(سنتور)٬ اسفندیار شاهمیر(کوبه ای) قطعات را نواختند.
این کنسرت به همت موسسه فرهنگی-هنری «آوای هنر» در ۲۸ آذر ماه نیز برگزار خواهد شد.
منبع : اختصاصی نوای فارس
برای دیدن سایز اصلی روی عکس ها کلیک کنید